Ik sprak een manager van een groot revalidatiecentrum.
Eén van de problemen waar ze tegenaan loopt zijn de gespecialiseerde professionals die niet op een andere afdeling met een andere diagnosegroep willen werken. Daar waar de planning op de ene afdeling gaten vertoont willen de professionals van een andere afdeling niet bijspringen. Ik vraag me af waarom. Mag ik uit het verhaal van deze manager concluderen dat de professionals die op die afdeling werken daar werken omdat ze vooral geïnteresseerd zijn in je diagnose en niet in je participatievragen?

Wat zegt dit over de manier waarop zorgorganisaties en professionals naar jou als revalidant of patiënt kijken?
Van het één op het andere moment ben je niet meer de hardwerkende manager met drie opgroeiende kinderen die van koken houdt; of de artiest die het hele land door reist en ’s avonds op zijn best is? Blijkbaar kom je op een afdeling terecht die is ingericht op basis van je diagnose en waar professionals werken die vooral geïnteresseerd zijn in die diagnose. In welke levensfase je zit, waar je persoonlijke interesses liggen, hoe je in het leven staat of hoe je mee doet in de maatschappij is dan blijkbaar van ondergeschikt belang.

Natuurlijk is expertise belangrijk als je een specifieke vraag hebt t.a.v. je diagnose of je manier van handelen. Maar als je grootste doel is om te kunnen blijven meedoen in de maatschappij en binnen je eigen sociale context wat verwacht je dan van een professional? Focus op de mogelijkheden passend bij je diagnose of focus op het mee kunnen blijven doen in de maatschappij ondanks je diagnose? Is je diagnose bepalend of de manier waarop je in het leven staat?

Iedere professional zal beamen dat hoe ver je komt in je revalidatie voor het grootste deel bepaald wordt door je levensinstelling en door de mensen om je heen. Waarom ben je dan vanaf het moment dat je een diagnose krijgt een NAH- ,dwarslaesie- of amputatiepatiënt en krijg je vanaf dat moment alleen te maken met professionals die zich in jouw diagnose gespecialiseerd hebben?

Zit hier een sleutel tot transitie in de zorg of is het een lokaal en geïsoleerd organisatieprobleem waar alleen deze manager tegenaan loopt?

Inge Vuijk
Auteur Revalideren is leren en oprichter Rehab Academy